اخبار دانشگاهی کشور / پزشکی سلامت 01 دی 1392 - 22 December 2013
مردی درخواب، سقف خانه‌اش را رنگ کرد
مردی که به نوعی اختلال نادر دچار است، در خوابی که 60 ساعت طول کشید، سقف خانه‌اش را رنگ کرد و چند وعده نیز غذا پخت. این اتفاق شگفت‌انگیز تعجب همه را برانگیخته است.
استیو چاپمن، مرد پنجاه و هفت ساله انگلیسی به سندرمی موسوم به «زیبای خفته» مبتلاست. این بیماری KLS یا کلین لوین نیز نامیده می شود و از هر یک میلیون نفر، یک فرد به آن مبتلا می شود.
مبتلایان به این بیماری ممکن است یک ماه کامل بخوابند. چاپمن نشانه های این بیماری را به مدت 33 سال داشته اما نمی تواند هیچ کدام از کارهایی را که در دوره های طولانی خوابش انجام داده است، به یاد بیاورد. گاهی آثاری از کارهایی که او در خواب انجام می دهد، باقی می ماند و او متوجه می شود خوابش کاملا به بطالت نگذشته است.
برای بیشتر افراد رنگ کردن در و دیوار کاری کسل کننده است، اما استیو بدون این که پلک بزند، این کار را با دقت تمام در خواب انجام داده است. او در طول یکی از دوره های خوابش چهارپایه ای را وسط خانه گذاشت و کار سخت نقاشی با دست را آغاز کرد اما ماجرا به اینجا ختم نشد. او سپس تصمیم گرفت برای دو فرزندش غذایی خوشمزه تهیه کند. او پیش از بیدار شدن، غذا را پخته بود.
استیو می گوید: وقتی بیدار شدم تعجب کردم. نمی دانستم چه کسی سقف را رنگ کرده و چه کسی غذا پخته است؟ هیچ چیز را به یاد نمی آوردم. چون غیر از من کسی در خانه نبود، فهمیدم خودم این کارها را انجام داده ام. هیچ وقت کارهایی را که در خواب انجام می دهم، به یاد نمی آورم.
او ادامه می دهد: یک بار دیگر هم در خواب روی چهارپایه و مشغول نقاشی بودم که در یک لحظه همسرم آمد و چهارپایه را گرفت. داشتم دکور خانه را خراب می کردم که از خواب بیدار شدم.
چاپمن در یکی از دوره های خوابش به مدت 60 ساعت خواب بود. او می گوید: وقتی خواب هستم، خیلی شکلات می خورم. بار اول یک دوجین شکلات خورده بودم و فقط وقتی متوجه این موضوع شدم که جعبه های خالی شکلات را دیدم. همه اش کار اختلال «زیبای خفته» است.
مبتلایان به این سندرم که بیشتر مرد هستند، گاهی یک ماه کامل می خوابند. قبل از این که به دوره های طولانی خواب بروند، علائمی شبیه آنفلوآنزا دارند.
مبتلایان در دوره های خوابشان بیش از حد غذا می خورند، دچار توهم می شوند و رفتارهای بی پرده و نابهنجار دارند. استیو که اهل اوورتن همشایر است، می گوید مدت هاست از مشکلات زیادی رنج می برد، اما نمی دانست بیمار است و تشخیص این بیماری برایش تسکین بزرگی بود.
او ادامه می دهد: این موضوع برای همسرم دورین بسیار پریشان کننده بود. مثلا او می گفت این همه غذا برای چه درست کرده ای اما من چیزی به یاد نمی آوردم. دورین جعبه های خالی شکلات را پیدا می کرد و من نمی دانستم با شکلات ها چکار کرده ام.
این مرد که تکنیسین دستگاه های چاپ است، می گوید موفق شده با مدیتیشن کنترل زندگی اش را در دست بگیرد و شغلش را حفظ کند: «من توانستم از طریق افزایش آگاهی درباره این بیماری، اطرافیانم را با شرایطم آشنا کنم هرچند پسرانم که اکنون بزرگ شده اند، با این شرایط کنار نمی آمدند. تشخیص این بیماری تفاوت بزرگی در زندگی من ایجاد کرد و فهمیدم همه این اتفاقات چرا می افتد.
یکی از اعضای انجمن KLS بریتانیا در این باره گفته است: این بیماری برای مبتلایانش بسیار رنج آور است. هر اندازه آگاهی درباره این بیماری بیشتر شود، زندگی مبتلایان راحت تر خواهد شد.
