پرتال دانشگاهی کشور پرتال دانشگاهی کشور
University Portal of Iran




کلمات مرتبط

    نتایج کارشناسی ارشد 1402 نتایج ارشد 1402 دفترچه کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد امریه سربازی استخدام تامین اجتماعی استخدام شرکت نفت استخدام آموزش و پرورش استخدام بانک پذیرش بدون کنکور منابع کارشناسی ارشد منابع دکتری استخدام شهرداری آگهی استخدام پليس استخدام نیروی انتظامی لیست همایش های بین المللی لیست سمینار لیست کنفرانس سالن همایش مقاله ISI دانشگاه پيام نور استخدام بانک پاسارگاد سازمان سما استخدام بانک شهر استخدام بانک گردشگری آگهی استخدام بانک صادرات استخدام بانک پارسیان پودمانی علمی کاربردی 1402 استخدام دولتی استخدام استانداری استخدام آتش نشانی استخدام وزارت نيرو استخدام ديپلم استخدام برنامه نویس استخدام حسابدار نمونه سئوالات کارشناسی ارشد نمونه سئوالات دکتری ارزشیابی مدرک دانشگاه پیام نور فراگير دانشپذير مدرک دیپلم مدرک کارشناسی انتخاب رشته کنکور سراسری 1402 عدح.هق daneshgah پردیس دانشگاهی شهریه دانشگاهها آگهی استخدام تهران azad karshenasi arshad kardani peyvasteh azmoon konkoor mba مجازی mba یکساله مدرک mba
 اخبار دانشگاهی کشور / ورزش          10 اردیبهشت 1393 - 30 April 2014


مغزهای متفکر روی نیمکت های داغ برزیل





در تاریخ هشتادوچهار ساله جام جهانی فوتبال نام ۱۸ مربی به عنوان فاتحان این باارزش ترین جام ورزشی ثبت شده است؛ ۱۸ مربی در نوزدهمین دوره ای که از برگزاری این تورنمنت می گذرد.

بله! در تمام این سال ها فقط یک مربی بوده که دو بار جام جهانی را با دستانش لمس کرده است؛ ویتوریو پوزو از ایتالیا. این مربی بین سال های ۱۹۳۴ تا ۱۹۳۸ هرآنچه برای فوتبالدوستان ایتالیایی مانند یک رویا بود به واقعیت تبدیل کرد. قهرمانی در جام جهانی ۱۹۳۴، قهرمانی در المپیک ۱۹۳۶ و قهرمانی در جام جهانی ۱۹۳۸، موفقیت هایی بودند که شاید تا ابد برای تیم ملی فوتبال ایتالیا به دست نیاید، اما پوزو تمام این افتخارات را طی چهار سال برای کشورش به ارمغان آورد.

پوزو که به حرفه خبرنگاری هم مشغول بود از ۱۹۱۲ تا ۱۹۴۸ در چهار مقطع مختلف هدایت تیم ملی فوتبال ایتالیا را به عهده گرفت و در مجموع۲۴ سال سکاندار هدایت لاجوردی پوشان بود. او که در پنجاه سالگی اولین قهرمانی در جام جهانی را برای ایتالیایی ها به دست آورد سال ۱۹۶۸ در هشتاد و دو سالگی از دنیا رفت، اما رکوردش که دو بار قهرمان کردن یک تیم در جام جهانی است، با گذشت ۴۶سال از مرگ او همچنان پابرجاست.

البته لوئیس فیلیپه اسکولاری و ویسنته دل بوسکه اسپانیایی تقریبا در یک قدمی ویتوریو پوزو هستند تا افتخاری که او سال ۱۹۳۸ به دست آورد یکی از این دو مربی در سال ۲۰۱۴ تکرار کنند.

اسکولاری که سال ۲۰۰۲ برزیل را قهرمان جام جهانی کرد، حالا در شرایطی دوباره سکان هدایت این تیم را به عهده دارد که برزیل میزبان جام جهانی است و همه از این تیم انتظار قهرمانی دارند. شرایط برای دل بوسکه هم تقریبا شبیه اسکولاری است. او در شرایطی اسپانیا را به جام جهانی برزیل می برد که ماتادورها مدافع عنوان قهرمانی هستند و دل بوسکه در تلاش است برای دومین دوره متوالی اسپانیا را قهرمان جام جهانی کند.

قانون نانوشته

ادوار مختلف جام های جهانی یک قانون نانوشته در خود دارد؛ این که تیم ها فقط با مربیان وطنی می توانند جام قهرمانی را بالای سر ببرند.

از سال ۱۹۳۰ تاکنون هیچ تیمی قهرمان جام جهانی نشده مگر با یک مربی از کشور خودش. این قانون که حالا قدمتی هشتادوچهار ساله دارد به احتمال فراوان در برزیل هم نقض نخواهد شد چرا که ۹ تیم مدعی برزیل، آرژانتین، آلمان، اسپانیا، ایتالیا، انگلیس، فرانسه، هلند و پرتغال همگی با مربیان داخلی گام به این رقابت ها خواهند گذاشت. البته در میان مدعیان درجه دو قهرمانی تیم هایی مثل روسیه، یونان و سوئیس هستند که با مربیان غیر بومی در جام جهانی حاضر شرکت می کنند، اما آیا کسی هم هست که برای این تیم ها شانس قهرمانی قائل باشد؟!

آنچه در ادامه می آید اسامی ۱۸ مربی است که موفق شده اند تیم های خود را قهرمان جام جهانی کنند:

۱۹۳۰: اروگوئه (آلبرتو سوپیکی ـ ۳۲ ساله)، ۱۹۳۴: ایتالیا (ویتوریو پوزو ـ ۵۰ ساله)، ۱۹۳۸: ایتالیا (ویتوریو پوزو ـ ۵۴ ساله)، ۱۹۵۰: اروگوئه (خوان لوپز فونتانا ـ ۴۲ ساله)، ۱۹۵۴: آلمان (سپ هربرگر ـ ۵۷ ساله)، ۱۹۵۸: برزیل (ویسنته فئولا ـ ۴۹ ساله)، ۱۹۶۲: برزیل (ایمور موره را ـ ۵۰ ساله)، ۱۹۶۶: انگلیس (الف رمزی ـ ۴۶ ساله)، ۱۹۷۰: برزیل (ماریو زاگالو ـ ۳۹ ساله)، ۱۹۷۴: آلمان (هلموت شون ـ ۵۹ ساله)، ۱۹۷۸: آرژانتین (سزار لوئیس منوتی ـ ۴۰ ساله)، ۱۹۸۲: ایتالیا (انزو بیرزوت ـ ۵۵ ساله)، ۱۹۸۶: آرژانتین (کارلوس بیلاردو ـ ۴۷ ساله)، ۱۹۹۰: آلمان (فرانتس بکن بائر ـ ۴۵ ساله)، ۱۹۹۴: برزیل (کارلوس آلبرتو پریرا ـ ۵۱ ساله)، ۱۹۹۸: فرانسه (امه ژاکه ـ ۵۷ ساله)، ۲۰۰۲: برزیل (لوئیس فیلیپه اسکولاری ـ ۵۴ ساله)، ۲۰۰۶: ایتالیا (مارچلو لیپی ـ ۵۸ ساله)، ۲۰۱۰: اسپانیا (ویسنته دل بوسکه ـ ۶۰ سال)

مسن ترین، جوان ترین

سوای آلبرتو سوپیکی سی ودو ساله که در نخستین دوره جام جهانی، اروگوئه را قهرمان جام جهانی کرد، در بیشتر ادوار این تورنمنت مربیان تیم قهرمان بین پنجاه تا شصت ساله بوده اند. البته باز هم استثنائاتی مثل ماریو زاگالوی سی ونه ساله، سزار لوئیس منوتی چهل ساله، خوان لوپز فونتانای چهل ودو ساله، فرانتس بکن باوئر چهل وپنج ساله، الف رمزی چهل و شش ساله، کارلوس بیلاردوی چهل و هفت ساله و ویسنته فئولای چهل و نه ساله وجود دارند که تا قبل از پنجاه سالگی این افتخار بزرگ را برای تیم ملی فوتبال کشورمان به دست آورده اند.

اما در میان مربیان حاضر در جام جهانی برزیل شاید دیدیه دشان فرانسوی و پائولو بنتوی پرتغالی تنها کسانی باشند که با وجود داشتن زیر ۵۰ سال از ابزارهای نسبی برای قهرمان کردن تیم هایشان برخوردار هستند. در مجموع میانگین سنی مربیان شاغل در بیستمین دوره جام جهانی ۵۶ سال است. در این میان اسکار تابارز اروگوئه ای شصت و هفت ساله، مسن ترین مربی است و صبری لاموشی چهل و دو ساله که هدایت تیم ملی ساحل عاج را به عهده دارد از سایر مربیان جوان تر است. بعد از این دو لقب مسن ترین و جوان ترین مربیان به فابیو کاپلو سرمربی ایتالیایی روسیه و نیکو کواچ کروات می رسد که آنها هم به ترتیب ۶۷ و ۴۲ سال سن دارند، اما اولی چند ماه کوچکتر از تابارز و و دومی چند ماه بزرگ تر از لاموشی است.

با تجربه ها

از ۳۲ سرمربی تیم های حاضر در جام جهانی ۱۲ مربی نسبت به ۲۰ مربی دیگر یک ویژگی دارند؛ آن هم این که حداقل یک بار دیگر به عنوان سرمربی حضور در جام جهانی را تجربه کرده اند.

اول از اسکارتابارز باید نام برد، کسی که در جام جهانی ۱۹۹۰ روی نیمکت اروگوئه بود و حالا بعد از ۲۴ سال دوباره با تیم ملی اروگوئه قدم به جام جهانی می گذارد. تابارز یک بار هم در جام جهانی ۲۰۱۰ اروگوئه را هدایت کرد تا از این حیث در آستانه سومین جام جهانی عمر مربیگری خود قرار داشته باشد.

چنین تجربه ای را فقط لوئیس فیلیپه اسکولاری دارد، چراکه او هم قرار است برای سومین بار در جام های جهانی سرمربیگری کند. اسکولاری البته یک ویژگی نسبت به تابارز دارد؛ آن هم این که یک بار همراه با برزیل سال ۲۰۰۲ قهرمان جام جهانی شده است. اسکولاری سال ۲۰۰۶ روی نیمکت پرتغال نشسته بود و حالا بعد از هشت سال دوباره با برزیل به صحنه جام جهانی بازخواهد گشت.

در کنار اسکولاری، ویسنته دل بوسکه اسپانیایی هم هست که با تجربه قهرمانی در جام جهانی تیمش را به برزیل می برد. تیم ملی ایران هم برای نخستین بار در جام های جهانی مردی را روی نیمکت خود دارد که پیش از این یک بار جام جهانی را به عنوان سرمربی تجربه کرده است.

آنچه در ادامه می آید اسامی ۱۲ مربی است که سابقه مربیگری در جام جهانی را در کارنامه خود دارند:

اسکار تابارز (۱۹۹۰ و ۲۰۱۰ همراه با تیم ملی اروگوئه)

لوئیس فیلیپه اسکولاری (۲۰۰۲ همراه با تیم ملی برزیل و ۲۰۰۶ همراه با تیم ملی پرتغال)

روی هاجسون (۱۹۹۴ همراه با تیم ملی سوئیس)

لوئیس فرناندو سوارز (۲۰۰۶ همراه با تیم ملی اکوادور)

یورگن کلینزمن (۲۰۰۶ همراه با تیم ملی آلمان)

خوزه پکرمن (۲۰۰۶ همراه با تیم ملی آرژانتین)

کارلوس کرش (۲۰۱۰ همراه با تیم ملی پرتغال)

رینالدو روئدا (۲۰۱۰ همراه با تیم ملی هندوراس)

یواخیم لو (۲۰۱۰ همراه با تیم ملی آلمان)

اوتمار هیتسفلد (۲۰۱۰ همراه با تیم ملی سوئیس)

فابیو کاپلو (۲۰۱۰ همراه با تیم ملی انگلیس)

ویسنته دل بوسکه (۲۰۱۰ همراه با تیم ملی اسپانیا)

۲۰ اروپایی روی نیمکت

همچون ادوار گذشته جام جهانی تعداد مربیان اروپایی از تعداد مربیان سایر قاره ها بیشتر است. در برزیل نیمکت ۲۰ تیم از ۳۲ تیم راه یافته تحت هدایت مربیان اروپایی قرار دارد. در این میان هیچ تیم اروپایی نیست که مربی اش غیر اروپایی باشد. البته این موضوع در مورد تیم های آمریکای جنوبی هم صادق است. یعنی هر پنج تیم این قاره مربیانی از آمریکای جنوبی را در اختیار دارند. دو مربی از آفریقا، یک مربی از آسیا و یک مربی از آمریکای شمالی هم در جام جهانی برزیل روی نیمکت مربیان حضور دارند که البته هیچ یک چهره های سرشناسی به شمار نمی روند.


خبرنامه - شبکه های اجتماعی