نامه به رئیس جمهور برای تدریس زبان مادری اقوام غیر فارس در مدارس و دانشگاه

نامه به رئیس جمهور برای تدریس زبان مادری اقوام غیر فارس در مدارس و دانشگاه
 
بسم الله الرحمن الرحیم
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
با سلام و احترام
زبان مادری، زبان شریف و مقدس هر قوم و ملتی است که خداوند متعال به عنوان نعمتی بزرگ به انسانها موهبت فرموده است. زبان مادری کُردی، ترکی، بلوچی، ترکمنی و ... از همان زبانهای شریف و مقدس سرزمین پر گُهر و پر افتخارهزاران ساله ی ایران ما می باشد و شک و تردیدی وجود ندارد که عدم تلاش در جهت توسعه و پیشرفته کردن آن در مدارس و دانشگاه در کنار زبان فارسی از طریق خلق آثار علمی،ادبی، فرهنگی، هنری و ترجمه ی زبانهای دیگر با آنها، ناسپاسی ورزیدن به چنین نعمت خدادادی بوده که به ما ایرانیان عزیز ارزانی فرموده است.
رئیس جمهور محترم! برای کودکان عزیز اقوام و ملل ایرانی غیر فارس، هیچ چیز به اندازه ی تربیت، پرورش و آموزش آنان به زبان مادریشان خوشایند، مفید و کارساز نیست؛ زیرا زبان مادری، اولین و مؤثرترین ابزار ارتباط عاطفی بین مادر و کودک می باشد و نیز مهمترین وسیله، جهت تشکیل ساختار شخصیتی اش در خانواده می باشد؛ بطوریکه اولین لایی لایی مهربانی و عطوفت مادر با این زبان، به روح لطیف و نازک کودک منتقل می گردد و کم کم با روح شخصیتش عجین می شود و نیز برای اولین بار با این زبان، مهربانی و دوست داشتن را تجربه خواهد کرد، بنابراین ارزش نهادن به زبان مادری چنین کودکانی در مدارس، در اصل ارزش نهادن به شخصیت، حیثیت و کرامت انسانی نسل آینده ی ایران زمین بوده که توجه جدی و اقدام فوری را می طلبد؛ زیرا این امر واقعاً برای آینده ی کشور عزیز ما ایران، مهم و حیاتی بوده و نیز روح پاک شهیدان والامقام ما را هم بیشتر، شاد و خشنود خواهد کرد. کودکان عزیز اقوام و ملل مختلف ایرانی ما با زبان شیرین مادریشان به خودباوری بیشتر خواهند رسید و ضامن توازن اخلاقی، رشد عاطفی و حفظ هویت اصیل ایرانی و اسلامی شان خواهد شد.
رئیس جمهور بزرگوار! این کودکان با زبان کودکانه ی خود، رو به آستانه ی لطف و بزرگواریتان نهاده و فطرتاً خواستار اقدام جدی و فوری این مسأله هستند، اگر چنانچه اقدامی در این رابطه صورت نگیرد و این امر در کانون توجه و مهرورزی مسئولان دولت قرار نگیرد، نسل فردای ایران اسلامی ما، هیچ گاه نسل امروز ما را نخواهد بخشید. چرا باید تنها زبان مادری کودک عزیز فارس، شایسته ی تربیت و آموزش و پاس داشتن آن در مدارس و دانشگاه باشد؟! کودک قوم فارس، چه برتری ای نسبت به کودکان دیگر اقوام ایرانی دارد؟! آیا کنار نهادن زبان مادری کودکان این اقوام در مدارس و دانشگاه، باعث سرخوردگی، حقارت و خودکم بینی آنان در برابر کودک قوم فارس در آینده نخواهد شد؟! لذا ما دست اندرکاران فصلنامه ی چند زبانه و چند ادبیاته ی ایرانی «هزار قلم»؛ خاضعانه از محضر مبارک شما تقاضامندیم که ترتیبی اتخاذ بفرمائید تا از پاییز امسال، کودکان عزیز اقوام و ملل مختلف ایرانی ما در مدارس و مراکز آموزشی، با زبان مادریشان بخندند، بخوانند، بنویسند، بازی کنند و بیندیشند.

رئیس جمهور عزیز! زبانهای مادری این اقوام و ملل شریف ایرانی، نقش و نگار رنگارنگ فرش زربافت فرهنگ اصیل ایرانی می باشد که اگر قدمهای اساسی و فوری برای آنها برداشته نشود، کم کم روح بزرگ ایرانی شان را از دست خواهند داد و برای همیشه خواهند مُرد و مرگ چنین زبانهایی هم به منزله مرگ و نابودی هویت و فرهنگ اصیل ایران زمین می باشد.
کاش همان مسئولانی که با دید سیاسی و امنیتی به زبان مادری اقوام و ملل غیر فارس در ایران می نگرند و آنرا توطئه ی بیگانگان شمرده و برای زبان و ادبیات فارسی خطرناک می انگارند و بطور جدی مانع چنین اقدام مهمی هستند، خودشان کُرد یا ترک یا بلوچ یا ترکمن می بودند، آنوقت می فهمیدند که عدم توجه و بی مهری به زبان مادری ــــ در ایرانی که متعلق به همه ی اقوام و ملل ایرانی بوده و آن را میهن و سرزمین واقعی خود می شمارند ــــ چقدر ناروا و ناخوشایند می باشد.

فصلنامه ی چند زبانه و چند ادبیاته ی ایرانی « هزار قلم »، صدای زنده ی زبان مادری هزاران کودک ایرانی کُرد، ترک، بلوچ، ترکمن و ... بوده که به خاطر فراهم نمودن زمینه ی احترام، توجه و مهرورزی به ادبیات و زبانهای مادریشان، در مدارس و دانشگاههای سراسر کشور در میان مسئولان محترم دولت، قدم در وادی روزنامه نگاری نهاده است، اگر چنانچه این مسأله ی مهم و حیاتی، مورد توجه قرار نگیرد و به زودی اقدام جدی برای آن صورت نگیرد، کم کم صدای هزار قلم هم روح تلاش و فعالیتش را از دست خواهد داد و مرگِ سکوت و منفعل بودنش، فرا خواهد رسید و برای همیشه خواهد مُرد. در نتیجه، دست اندکاران این فصلنامه، انگیزه شان را از دست خواهند داد و از ادامه ی راه، باز خواهند ماند و مجبور به ترک فعالیت روزنامه نگاری شان خواهند شد.
رئیس جمهور گرامی! در حق این کودکان معصوم، پدری کنید و در کنار کودکان عزیز فارس گوشه نگاه مهربانانه و دلسوزانه ای به آنان نیز داشته باشید، تا این بار آنان نیز با همان زبان شیرین مادریشان با ما بخندند، شادی کنند، بخوانند، بنویسند و بیندیشند و ما را فطرتاً دوست داشته باشند و برای میهن و سرزمین ایرانی خود؛ صالح، صادق، مخلص، دلسوز و وفادار به آرمانهای اصیلِ ایران اسلامی مان باشند.
کودکان دوست داشتنی اقوام و ملل ایرانی ما! گریه نکنید؛ زیرا آمدن روز تحقق خواسته ی کوچک و کودکانه تان نزدیک است اگر خداوند متعال بخواهد.
دست اندرکاران فصلنامه ی هزار قلم در دانشگاه شهید مدنی آذربایجان