پرتال دانشگاهی کشور پرتال دانشگاهی کشور
University Portal of Iran




کلمات مرتبط

    نتایج کارشناسی ارشد 1402 نتایج ارشد 1402 دفترچه کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد امریه سربازی استخدام تامین اجتماعی استخدام شرکت نفت استخدام آموزش و پرورش استخدام بانک پذیرش بدون کنکور منابع کارشناسی ارشد منابع دکتری استخدام شهرداری آگهی استخدام پليس استخدام نیروی انتظامی لیست همایش های بین المللی لیست سمینار لیست کنفرانس سالن همایش مقاله ISI دانشگاه پيام نور استخدام بانک پاسارگاد سازمان سما استخدام بانک شهر استخدام بانک گردشگری آگهی استخدام بانک صادرات استخدام بانک پارسیان پودمانی علمی کاربردی 1402 استخدام دولتی استخدام استانداری استخدام آتش نشانی استخدام وزارت نيرو استخدام ديپلم استخدام برنامه نویس استخدام حسابدار نمونه سئوالات کارشناسی ارشد نمونه سئوالات دکتری ارزشیابی مدرک دانشگاه پیام نور فراگير دانشپذير مدرک دیپلم مدرک کارشناسی انتخاب رشته کنکور سراسری 1402 عدح.هق daneshgah پردیس دانشگاهی شهریه دانشگاهها آگهی استخدام تهران azad karshenasi arshad kardani peyvasteh azmoon konkoor mba مجازی mba یکساله مدرک mba
 اخبار دانشگاهی کشور / گزارش روز          23 فروردین 1393 - 12 April 2014


چرا دانشگاه، دانش گاه نیست؟

چرا دانشگاه، دانش - گاه نیست؟ ما برای اینکه دانشجو را نهیب بزنیم و بگوییم به جای مدرک گرفتن، درس بخوان باید برویم سراغ دستگاه های دولتی که مدرک سالاری را حذف کنند
 

    فرهنگ دانشگاهی به منزله یکی از بنیان های توسعه علمی محسوب می شود. فرهنگ دانشگاهی شامل فرهنگ یادگیری، آموزش، فرهنگ سازمانی و مدیریت، فرهنگ رشته یی و دیگر خرده فرهنگ هایی است که مربوط به دانشگاه می شود. اما عوامل بسیاری که برخی در داخل دانشگاه است و برخی هم خارج از فضای دانشگاه، باعث شده این فرهنگ دانشگاهی نادیده گرفته شود و در عین حال به عنوان عوامل بازدارنده توسعه علمی کشور، بتوانیم از آنها نام ببریم.

این مسئله  بر می گردد به خویشاوندسالاری، نه شایسته سالاری. دومین موضوعی که به عنوان عامل بازدارنده می توانیم نام ببریم، بی توجهی به منزلت علم و عالم است، با وجود اینکه در محاورات عمومی، در رسانه ها از دانشجو و دانشگاه تجلیل می شود، اما بی توجهی به منزلت علم و عالم مشهود است. در بعضی حوزه ها مخصوصا حوزه علوم انسانی کسی نمی تواند نظریه پردازی کند. این نظریه پردازی و دانشی که تولید می کند و پژوهشی که ارائه می کند، یا مورد پسند قرار می گیرد یا نمی گیرد. راه آن تقابل نیست. راه آن برخورد امنیتی نیست. راه آن تهدید نیست. راه درست، تبیین پدیده هاست از زوایای دیگری که ممکن است پژوهشگر یا دانشگاهی یا استاد ندیده یا از آن غفلت کرده است.

    موضوع دیگر باز هم بر می گردد به خارج از فضای دانشگاه در دستگاه های حاکمیتی و دولتی ما چه چیزی مورد پذیرش است؟ مدرک؟ یا دانش؟ سواد یا مدرک گرایی؟ شما الان جایی می روید می گویند، فلانی دکتر است یا مهندس است یا لیسانس است یا فوق لیسانس؟ یا اینکه می گویند چند مرده حلاجی؟ زمانی که شما پدیده مدرک گرایی را می بینید به دلیل این است که هر پدیده اجتماعی ما به ازایی در خارج دارد. پاداش می بیند وقتی پاداش می بیند به آن سمت می رود.

    اینکه ما می بینیم مدرک سالاری در بین جامعه دانشگاهی ما وجود دارد و دانشجو آن گونه که باید دانش را نمی جوید، به این دلیل است که مدرک سالاری در میان دستگاه های دولتی ما وجود دارد، ما برای اینکه دانشجو را نهیب بزنیم و بگوییم به جای مدرک گرفتن، درس بخوان باید برویم سراغ دستگاه های دولتی که مدرک سالاری را حذف کنند و دانش سالاری و شایسته سالاری را به جایش بنشاند. دانشجو مابه ازا و پاداش می بیند از مدرک گرایی که می رود به آن سمت. باید پاداش را قطع کنیم تا مدرک گرایی از بین برود.

    یکی دیگر از عوامل بازدارنده توسعه علمی ما، تعدد دستگاه های تصمیم گیرنده در امر آموزش عالی است. ما گفتیم که آموزش عالی یک نهاد اجتماعی مستقل است. اما همه دستگاه ها در آن دخالت می کنند. دانشگاهیان صاحب اختیار نیستند، حتی رییس دانشگاه شان را هم نمی توانند انتخاب کنند. اینکه چه کسی به درد می خورد که سرکلاس دانشگاه برود، یا درس بدهد یا درس ندهد را باز هم دیگران تعیین می کنند. با کمال تاسف در جامعه ما، دانشگاه به منزله یک پشتوانه پژوهشی و علمی و تصمیم سازی نیستند. دانشگاه ها تبدیل شده اند به تبعه یی از افکار و سلایق. همه جای دنیا نهاد سیاست تصمیم گیر است، نهاد دانشگاه تصمیم ساز است. نهاد دانشگاه است که سمت و سوهای عالم سیاست را تعیین می کند با نظریه پردازی ها و پژوهش هایش. اما در کشور ما، دانشگاه باید ببیند که مدیر جامعه چگونه پردازشش می کند؟ توجیه گر قدرت است. نه سازنده افکار صاحبان قدرت. فلذا ما به نقض استقلال دانشگاه رسیدیم. در دولت آقای خاتمی حداقل هایی از نظر سازوکار مدیریتی برای استقلال دانشگاه چیده شد. روسای دانشگاه ها و دانشکده ها توسط خود دانشگاهیان انتخاب می شد. دانشگاهی که قرار است کارخانه آدم سازی باشد برای اداره بخش صنعت، کشاورزی، اقتصاد، سیاست و خدمات، خودش حق ندارد مدیرش را انتخاب کند.

    «ذات نایافته از هستی بخش، کی تواند که شود هستی بخش.» به تبع این، ما به یک پدیده یی رسیده ایم به نام به هم ریختگی نظام قشر بندی و سلسله مراتبی در دانشگاه ها. به خاطر همین است که ما به نا همخوانی متون آموزشی با هویت های ملی و فرهنگی مان رسیده ایم و عقاید قالبی در جامعه دانشگاهی ما غلبه کرده است. ما باید طبق آن عقاید قالبی پیش برویم. کرسی های آزاد اندیشی در دانشگاه ها بر اساس منافع باید تعریف شود. نه ارزش ها. به همین دلیل است که تعامل نهاد دین با نهاد علم در جامعه ما تعریف نشده، یک مقطعی ما قبل از انقلاب داشتیم که با کمال تاسف نهاد علم (دانشگاه) را در تقابل با نهاد دین قرار دادند و بعد از انقلاب و مخصوصا سال های اخیر ما به یک پدیده دیگری رسیدیم که نهاد علم را تابع نهاد دین کردند. در حالی که ما معتقدیم نهاد علم و نهاد دین باید در تعامل با هم باشند، نه در تقابل و نه به صورت زیر مجموعه یکدیگر. همه این عوامل باعث فقدان انگیزه دانشجویان برای تلاش علمی شده است. باعث فقدان انگیزه دانشگاه برای پرورش دانش شده است. باعث بحران آموزش عالی در امر تولید علم شده است. باید ها و نبایدهای دانشگاه در خارج از دانشگاه تعیین می شود. چنین دانشگاهی نمی تواند دانش- جو پرورش بدهد. دانشگاه خود دست به پیرایش و ویرایش و پالایش خود نمی زند. این مثل این است که در نهاد خانواده ما، عمه و دایی و خاله و همسایه دخالت کنند. یک خانواده باید از همه تجربیات استفاده کند و خودش در درون خود را پالایش کند. دخالت های نابجا در یک خانواده حتما به فروپاشی آن منجر می شود. حتی اگر به نیت خیر خواهی باشد. مهم ترین موضوع برای اینکه دانشجو، دانش- جو شود و دانشگاه، دانش- گاه شود، پذیرش نهاد علم به عنوان یک نهاد اجتماعی مستقل است.
   
منبع :
اندیشه ها
 محمد مراد بیات

تگ ها چرا دانشگاه دانش گاه نیست

پر بازدیدترین گزارش روز

خبرنامه - شبکه های اجتماعی