خورشید کندتر از تصورات پیشین حرکت می کند

براساس اطلاعات جدید از یک فضاپیمای ناسا، حرکت خورشید در کهکشان راه شیری آرام‌ تر از چیزی است که پیش‌ تر تصور می‌شد، اطلاعاتی که ممکن است تصویر منظومه شمسی کیهان را تغییر دهد.

کاوشگر مرزهای بین ستاره‌ای ناسا (IBEX) از مدار خود دور زمین سرعت ذرات بین ستاره‌ای که وارد حاشیه منظومه شمسی ما می‌شوند را ۱۴. ۵ میلیارد کیلومتر از خورشید اندازه گرفته است.

تیم تحقیقاتی کاوشگر IBEX با قرار دادن اطلاعات جدید در مدل‌های رایانه‌ای به این نتیجه رسیدند که خورشید با سرعتی حدود ۸۳ هزار و ۷۰۰ کیلومتر بر ساعت حرکت می‌کند که این اطلاعات به این معنا است که خورشید ۱۱ هزار کیلومتر بر ساعت آرام‌تر از چیزی که تصور می‌شد حرکت می‌کند.

این اکتشاف بدین معنا است که مرزهای حفاظتی که منظومه شمسی ما را از سایر بخش‌های کهکشان جدا می‌کند از موج شوک پیشرونده برخوردار نیست. موج شوک، یک بخش ساختاری مهم برای کنترل هجوم پرتوهای کیهانی پرانرژی است.

یافته‌های جدید این کاوشگر نشان می‌دهد که سرعت حرکت خورشید حدود ۲۵ درصد کمتر از چیزی است که پیش‌تر تصور می‌شد و این سرعت برای موج شوک پیشرو کافی نیست.

دیوید مک کوماس از موسسه تحقیقات جنوب غربی در سن آنتونیو تگزاس گفت: «تاکنون تمام نظریه‌ها و مدل‌های منظومه شمسی ما دربرگیرنده شوک پیشرو بود. درحالی که سه دهه روی این مسئله مطالعه می‌کردیم، وقتی متوجه شدم که این شوک پیشرو وجود ندارد به شدت شگفت زده شدم.»

وی افزود: فقدان شوک پیشرو مسئله مهمی است چرا که این امر القا کننده این مفهوم است که هلیوسفر (خور سپهر) قوی از چیزی است که پیش‌تر تصور می‌شد.

هلیوسفر فضایی تحت سیطره بادهای خورشیدی یا ذراتی است که از خورشید پرتاب می‌شود به بیان دیگر ناحیه‌ای است که کل منظومه شمسی، بادهای خورشیدی و تمام میدان مغناطیسی خورشیدی را در بر گرفته است. از این منطقه به بعد فضای بین ستاره‌ای آغاز می‌شود.

درک عملکرد هلیوسفر به عنوان محافظی برای اشعه‌های کیهانی می‌تواند به دانشمندان کمک کند که امکان وجود حیات در جهانهای دیگر را ارزیابی کند.

براساس اظهارات مک کوماس، برخی از محققان اعتقاد دارند که پرتوهای کیهانی که از هلیوسفر عبور می‌کنند می‌توانند بر جو زمین تأثیر بگذارند چرا که این ذرات با انرژی بالا می‌توانند یونیزه شده یا از نظر الکتریکی عناصر جو را تغییر دهند که این امر به شکلی گیری ابرهای بلند می‌شود.

براساس گزارش نشنال جغرافی برخی از کار‌شناسان اعتقاد دارند که این ذرات می‌تواند انفجارهای پی در پی یا خاموشی در تاریخ سیاره ما تلقی شود چرا که این تابش بر الگوهای DNA تأثیرگذار است.

مترجم: مهر - نشنال جئوگرافی