تاثیر فضا بر مسافران کهکشان

تاثیر فضا بر مسافران کهکشان

افزایش دسترسی به فضا و مطرح شدن موضوع احتمالی گردشگری فضایی چالشهای مساوی را برای دانشمندان و پزشکان ایجاد کرده است، چرا که هر دو گروه به حداقل رساندن تأثیرات جانبی سفرهای فضایی را پیگیری می‌کنند.




فضانوردها باید تنها شش ماه در ایستگاه فضایی بین المللی که حدود 320 کیلومتری زمین قرار دارد اقامت داشته باشند و علت آن نیز واضح است. کارشناسان اظهار می دارند که زمانی که فضانوردان در فضا هستند با از دست دادن جرم استخوان و ماهیچه رو به رو می شوند و بیشتر از این مدت را نمی توانند تحمل کنند.

اما اثرات این سفرهای فضایی زیر مدار زمین برای گردشگرانی که چون فضانوردان از آمادگی جسمانی کافی برخوردار نیستند چیست؟؟

براساس اظهارات دانشمندان آمریکای شمالی که طی مقاله ای در مجله پزشکی بریتانیا منتشر شده، پزشکان عمومی باید آماده پاسخ به پرسشها و نگرانی های گردشگران برای سفرهای فضایی در آینده نزدیک باشند.

شاید تا آن زمان پزشکان عمومی که تجربه کافی در زمینه پزشکی فضایی دارند بتوانند این توصیه ها را ارائه کنند.

تحقیقات پیشین به ما نشان می دهد که سفرهای فضایی موجب تغییرات فیزیولوژی در بدن انسان می شود؛ اما این تغییرات چگونه می تواند در یک گردشگر فضایی 50 ساله که شرایط بدنی آماده ندارد تأثیرگذار باشد، هنوز مشخص نیست.

دیوید گرین مدرس ارشد رشته انسان و فیزیک هوا فضا در کینگ کالج لندن پیش بینی کرده است که ظرف دو سال آینده تعداد بیشتری از مردم با استفاده از فضاپیماهای ویژه برای سوار شدن به هواپیماهایی بلیط تهیه می کنند که از مدار پایین زمین عبور می کند.

این بدان معنا است که گردشگران فضایی از اتمسفر زمین فراتر رفته ، بی وزنی را برای چهار دقیقه تجربه می کنند و پس از آن به سطح زمین باز می گردند.

براساس اظهارات دکتر گرین، سرعت شتاب و شتاب منفی در این پرواز ممکن است برای عده ای مسئله ساز باشد. این احتمال وجود دارد که احساس تهوع داشته باشید که این یک نگرانی مهم است. همچنین این نگرانی وجود دارد که چگونه همه پس از شناور ماندن بار دیگر به صندلی های خود باز می گردند و هنگام بازگشت به زمین همه احساس می کنند که سبک تر هستند.

یکی از متداولترین نگرانیها در طول یک پرواز فضایی حالت تهوع ، گیجی ، هستگی، آب زادیی، از دست رفتن اشتها و کمر درد است.

در طول شتاب افقی و شتاب منفی یک سفر فضایی رساندن خون به مغز توسط قلب دشوار می شود. برای مثال اگر کسی مشکل قلبی - عروقی پنهان داشته باشد این سفر فضایی می تواند آن را تشدید کند.

دکتر جان اسکات، دانشمند ارشد در گروه کاری محیط زیست، شرکت QinetiQ به عنوان یک شرکت چند ملیتی برتیانیایی فناوری دفاعی که وابسته به سازمان فضایی بریتانیا است تحقیقاتی انجام داده تا به درک این موضوع برسد که افزایش نیروهای گرانشی چه تأثیراتی بر خلبانهای جنگی دارد.

وی اظهار داشت: برخی از افراد می تواند تا 3 گرم و برخی دیگر تا 6 گرم را تحمل کنند اما هیچ ابزار مناسبی وجود ندارد که بتوانید سطح تحمل افراد را اندازه گیری کنید.

محققان آمریکایی درحال بررسی سطح تحمل این نیروهای گرانشی در افرادی هستند که احتمال دارد در آینده نزدیک گردشگر فضایی باشند.

گروه کاری پروازهای تجاری انجمن پزشکی هوافضای آمریکا در سال 2009 سندی منتشر کرد که براساس آن اکثر افراد با شرایط پزشکی کنترل شده می توانند نیروهای شتاب در پرتاب و فرود یک فضاپیمای تجاری را تحمل کنند.

براساس اظهارات اسکات، چالش اصلی جمع کردن اطلاعاتی درباره افراد با سنین و شرایط سلامتی مختلف است. تا شرکتهای پرواز فضایی بتوانند تصمیم بگیرند که چه کسانی می توانند و چه کسانی نمی توانند این سفرها را انجام دهند.

بسیاری از شرکتهای فضایی نمی خواهند به قدری در این رابطه محدودیتهای پزشکی قائل شوند که هیچ کس نتواند از این پروازها استفاده کند، اما از سوی دیگر آنها می خواهند اطمینان حاصل کنند که ما تأثیرات این پروازها را درک کرده ایم.

از این رو باید بین ایمنی پزشکی و شکوفایی صنعتی یک تعادلی برقرار شود و اطلاعات بیشتر در این زمینه می تواند به ایجاد این تعادل و توازن کمک کند.

شباهتهای قطعی میان تأثیرات سفرهای فضایی بلند مدت روی انسانها و تأثیرات بالارفتن سن روی زمین وجود دارد. چرا که براساس اظهارات متخصصان، این سفرها موجب ضعیف تر شدن استخوانهای فضانوردان می شود و آمادگی جسمانی آنها آکاهش می یابد.