افراد شاد کمتر مریض می شوند

---

افرادی که از سلامت جسمی و روانی برخوردارند ، شادمانی بیشتری احساس می کنند و آنهایی که نسبت به افراد افسرده، شادمان ترند کمتر با بیماری و مرگ ناشی از آن روبرو می شوند.


افراد شادمان احساس می کنند که بر زندگی تسلط بیشتری دارند در حالی که افراد افسرده خود را بازیچۀ دست سرنوشت می پندارند همچنین افراد شاد در مقابل مشکلات، قدرت ایستادگی و ابراز وجود بیشتری داشته و آمادگی بهتری برای تجربه کردن امور زندگی از خود نشان می دهند.

انسان برای داشتن زندگی شاد و پربار به چشم اندازهای وسیعی برای آینده نیاز دارد و فقدان چنین اهدافی می تواند موجب گرایش به سبک زندگی ملالت بار و بروز عادات رفتاری ناسالم مانند  افراط در تفریح، پرخوری و استفاده از مواد مخدر و الکل شود.

افرادی که به پیوندهای شخصی، خانوادگی و اجتماعی پایبندتر هستند، بانشاط تر از آنهایی هستند که خود را در این دنیا تنها می بینند همچنین در موقعیت های شغلی هرچه جایگاه افراد در سلسله مراتب قدرت بالاتر می رود و احساس تسلط بر افراد و مشارکت آنها در تصمیم گیری های سازمانی افزایش می یابد، احساس شادی نیز بیشتر می شود.

نحوة برخورد با رخدادهای روزمرة زندگی، از وقایع خوشایند زندگی چون ترفیع شغلی و ازدواج موفق گرفته تا وقوع حوادث ناگوار نظیر تعارضات واختلافات بین فردی، ارتباط کاملاً آشکاری با احساس شادمانی دارد.


شادی، هیجان ناشی از انبساط با تظاهرات بیرونی و زودگذر است  اما نشاط، احساس انبساط و شادمانی درونی بصورت پایدار است همچنین شادی همیشه با هیجان ها، لبخند ، خنده و حرکت بروز می کند اما نشاط هرچند احساسی لذت بخش محسوب می شود، اما این احساس لزوما با خنده همراه نیست.


شادی می تواند هیجانی کاذب و زودگذر باشد در حالی که ماهیت نشاط، مثبت و بادوام است و تجربه نشان داده که شادی های کاذب ناشی از محرک های متفاوت نظیر داروهای روان گردان، مواد مخدر و الکل و نظایر آن، کوتاه و گذرا بوده و علائم اندوه و افسردگی را به دنبال دارد.