اثر تنش خشکی و تأثیر ماده آلی و نیتروژن بر رشد و ژنوتیپ‌های گندم

استفاده و مدیریت بهینه ماده آلی یک جنبه مهم تولید پایدار در سیستم های زراعی است. با توجه به مقدار نسبتاً کم ماده آلی در خاک های زراعی ایران و اثرات زیست محیطی مصرف مداوم کودهای نیترو ژن دار مصرف توام نیتروژن و مواد آلی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از آزمایش حاضر بررسی تاثیر باقیمانده تیمارهای کشت برنج بر رشد و ترکیب شیمیایی گندم کشت شده پس از برنج و برخی خصوصیات شیمیایی خاک مورد بررسی است. مصرف هر دو ماده آلی با افزایش و زن خشک گندم همراه بود. با کمپوست کاربرد نیتروژن بر وزن خشک گندم تاثیری نداشت. با کود دامی مصرف این عنصر در تمامی سطوح روند افزایشی وزن خشک گندم را در پی داشته و این افزایش در سطوح بالاتر کود دامی محسوس تربود. از طرفی افزودن نیتروژن به تنهایی وزن خشک گندم را تحت تاثیر قرار نداد. غظلت فسفر– پتاسیم– آهن– منگز کلرایدوسدیم درشاخساره گندم در خاک تیمار شده با هریک ازمواد آلی بیشتر از شاهد بود. تجزیه خاک پس از برداشت گیاه نشان داد که کاربرد هر دو ماده آلی همه ویژگی های شیمیایی مورد بررسی خاک را افزایش داد.بطوریکه کربن آلی – نیتروژن کل فسفر آهن– روی مس و منگنزقابل استفاده هدایت الکتریکی و نسب جذبی سدیم در خاک تیمار شده با دو ماده آلی بیشتر ازشاهد بود. بطورکلی اثر باقیمانده کود دامی به ویژه به همراه نیتروژن معدنی بر عملکرد و خصوصیات شیمیایی خاک بیش از اثر کمپوست بود.

به منظور بررسی اثر تنش خشکی بر بنیه بذر ژنوتیپ های گندم آزمایشی اجرا شد.آزمایش فاکتوریل ودر قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در ۳ تکرارانجام شد تیمارهای آزمایشی شامل: ژنوتیپ در چهار سطح و زمان تنش در دوسطح(تیمار تنش خشکی قبل از گرده افشانی تا مرحله برداشت و تیمار تنش خشکی بعد از گرده افشانی تا مرحله برداشت) و تیمارشاهد آبیاری در تمام فصل رشد درحد ظرفیت زراعی انجام شد...