مدیریت در تجارت های خرد

 اين امر به طور اخص ارتباط تنگاتنگي با استفاده بهينه از تکنيک هاي تجاري، الگوبرداري هاي متعارف اقتصادي، و بررسي هاي مالي برقرار مي کند.

روشن است سودي که از هر سرمايه گذاري بدست مي آيد معمولاً به ميزان ريسکي که سرمايه گذار در ابتداي کار پذيراي آن مي شود، بستگي دارد. سرمايه گذاران در صورتي حاضر به پذيرفتن ريسک هاي بزرگ خواهند بود که در نهايت کار به سودهاي کلان دست پيدا کنند؛ و اين همان پاداش خطر پذيري و حق ريسک کننده است. اما نکته اي که بيش از پيش بايد به آن توجه داشت، نوع ريسک است. بايد توجه داشت که ريسک هاي غيرقابل قبول يکي از بزرگترين دشمنان بزرگ تجارت هاي کوچک محسوب مي شوند. مشکل اساسي بسياري از تجار و سرمايه گذاران اين است که نمي توانند تشخيص صحيحي از ماهيت ريسک هايي که با آنها روبرو هستند، داشته باشند و به همين دليل قادر نخواهند بود خطري که ممکن است يک موقعيت ريسکزا براي بقاي تجارت آنها در بر داشته باشد را دريابند. در نتيجه آنها معمولاً پذيراي ريسک هايي مي شوند که قابل حل و فصل نبوده و به جاي اينکه قبول ريسک مورد نظر به سود آنها باشد، ضربه ي مهلکي به کسب و کار آنها وارد مي کند. مديريت بهينه ي ريسک نه تنها به خودي خود از کسب و کار شما محافظت مي نمايد بلکه نظر بسياري از مشتري ها را نيز به سوي شما جلب مي نمايد. در حاليکه افراد همه روزه با ريسک هاي متفاوتي در اطراف خود روبرو هستند، مي توان اظهار داشت که از جمله مهمترين ريسک هاي موجود، ريسک تجاري است که از پرمخاطره ترين انواع خود محسوب شده و مديريت و کنترل آن بسيار دشوار مي باشد. صاحبان تجارت براي هرچه کمتر کردن ريسک هاي موجود تلاش کرده و سعي مي کنند از طريق بيمه ي عمر، بيمه خدمات درماني، بيمه بيکاري، بيمه مسئوليت و غيره خطرات احتمالي که ممکن است در حيطه ي شغلي آنها بوجود آيد را بپوشانند. اين افراد حاضرند تا با خريد بيمه هاي مشابه ساير خطرات موجود در زمينه ي دارايي هاي مادي را از ميان بردارند. اما متاسفانه هيچ گونه بيمه اي در مقابل تصميمات نادرست تجاري وجود ندارد! صاحب تجارت موظف است به منظور هرچه کوچکتر کردن تاثيرات منفي تصميمات نادرست و نامتعارف، يک شيوه ي سازمان يافته را بکار بگيرد تا به واسطه ي آن تصميمات خوب را افزايش داده و خود را به سود هاي بيشتر برساند. او همچنين بايد به اين نکته توجه داشته باشد که در کار هم سود وجود دارد و هم ضرر بنابراين نبايد اساس زندگي شغلي خود را به غبطه خوردن بر روي تصميمات بدي که مي توانسته از آنها خودداري کند، بگذراند. همانطور که در بالا به آن اشاره شد، در سيستم ها و ارگانهاي موفق هميشه يک برنامه مدون براي مديريت موقعيت هاي خطرزا وجود دارد. اين رويکرد سازمان يافته تنها مسئول شناسايي و اداره ي ريسک ها نيست. يک چنين رويکردي شانس اتخاذ تصميمات متعارف را نيز افزايش مي دهد و در عين حال کيفيت و سوددهي امور را نيز در تمام موارد تحت بررسي قرار مي دهد. منظور از رويکرد سازمان يافته اين است که کليه ي تصميم گيري هاي تجاري به طور جداگانه مورد تحليل و موشکافي قرار بگيرند و ساختار آنها به صورت ريشه اي تشريح گردد. کارفرما بايد به درستي بداند که يک تصميم خاص دقيقاً پيرامون چه مطلبي گرفته شده است و تلويحات عيني آن چه حوزه هايي را پوشش مي دهند. يک مثال رايج در اين زمينه که مسئله ي جذب مشتري است. يکي از چالش برانگيزترين مراحل کار متقاعد کردن مشتري براي همکاري و کشاندن او پاي ميز قرارداد مي باشد. اشتباهي که بسياري از صاحبان مشاغل دچار آن مي شوند اين است که براي جذب مشتري يکسري قراردادهايي را تنظيم مي کنند که نمي توانند از عهده ي آن برآيند. اين افراد تمام تمرکز خود را به مشتري معطوف مي نمايند و ساير جوانب کار را در نظر نمي گيرند. از آنجاييکه نمي خواهند موقعيت حاضر را از دست بدهند، پيشنهاد هايي مي کنند که چندان به نفعشان نيست و به تصور خويش طرف مقابل را مجاب به پذيرفتن مي نمايند. نهايتاً زمان تحويل پروژه فرا مي رسد و آنها نمي توانند طبق قرارداد کار خود را تحويل دهند و رضايت مشتري را جلب نمايند به همين دليل ملزم به پرداخت قرامت هاي سنگين تر با احتساب به اتلاف وقت و انرژي بيشتر مي شوند. از سوي ديگر با ارائه ي يک رويکرد سازمان يافته در همان ابتداي کار و پيش از عقد قرارداد، کليه مواضع موجود مورد بررسي قرار گرفته و تمام زواياي آن سنجيده مي شود. با بکارگيري اين رويکرد، آمار و ارقام تحليلي بدست آمده و همه چيز به عهده ي شانس و اقبال گذاشته نمي شود. با اتکا به شيوه ي فوق بهترين/ بدترين نتيجه ممکن نيز محاسبه شده و در اختيار کارفرما قرار مي گيرد و او با دانش کامل از موفقيت/ شکست و آگاهي به عواقب کار پذيراي ريسک مورد نظر مي شود. اين امر به او کمک مي کند تا در دام قراردادهايي که غير قابل مديريت هستند گرفتار نشود. البته در مثال فوق همانطور که اشاره شد بهترين نتيجه اي که مي توان از قرارداد گرفت هم تحليل مي شود اما هر يک از اين ارزيابي ها دلايل خاص خود را دارد. "بدترين" نتيجه براي محافظت از اساس شرکت مورد بررسي قرار مي گيرد و "بهترين" نتيجه هم از اين نقطه نظر که آيا سودهاي احتمالي آنقدر زياد هستند که ارزش پذيرفتن ريسک را داشته باشند مورد بازبيني قرار مي گيرد. اگر نتيجه ي کار تنها يک قرارداد نادرست با سود کم باشد، صاحب سرمايه متوجه شده و ريسک نامتعارف را نمي پذيرد. نگاه انداختن به سناريوي بهترين/ بدترين نتيجه به منظور ارزيابي ميزان ريسک براي بررسي مقابله اي نيز سودمند است. مسئله اي که صاحب تجارت به دنبال آن مي باشد اين است که متوجه شود کداميک از "بهترين ها" سود زيادي را عايد شرکت مي کند و کداميک از "بدترين ها" باز هم اجازه ي محافظت از شرکت را مي دهند. معمولاً در هر زمان چندين گزينه انتخابي و فرايند عملياتي متفاوت پيشروي کارفرما وجود دارد و آناليز کردن ساختاري و هسته اي احتمالات مختلف خوب / بد به او اين اجازه را مي دهد که ريسک ها را تعديل ساخته و بهترين کارهايي را که مي تواند انجام دهد در جدول اولويت هاي شغلي طبقه بندي نمايد. با توجه به يک چنين تجزيه و تحليلي و با احتساب به اين امر که شرکتش در حفاظت کامل به سر مي برد مي تواند کار خود را جلو پيش ببرد و تمام تلاش خود را بر روي بدست آوردن بهترين نتايج ممکن متمرکز نمايد.

منبع: روزنامه تفاهم