صله رحم

واژه رحم، در صله رحم استعاره برای قرابت و خویشاوندی است. چرا که آنها از یک رحم متولد شده­اند و مراد از رحم یعنی نسبت شناخته شده بین آن دو وجود داشته باشد هرچند نسبت دوری با هم داشته باشند.[3]معنای اصطلاحی صله رحم، اتحاد خویشاوندان و اقوام و دیدار خویشاوندان[4]است.

در اهمیت صله رحم همین بس که پیامبر اکرم(ص)، همه انسانها را به صله رحم سفارش کرده است؛ هرچند که در این مسیر سختیهای فراوانی ببیند و راهشان از یکدیگر بسیار دور باشد. همچنین صله رحم را بخشی از دین دانسته و فرموده­اند که هرکس آنرا بجا نیاورد دین او ناقص است. جابر از حصرت باقر(ع) روایت کرده که رسول خدا(ص) فرمود­ه­اند:

«به حاضر و غایب امتم و به کسانی که در پشت مردان و رحم زنان هستند (آنهایی که هنوز به دنیا نیامده­اند) تا روز قیامت سفارش می­کنم که صله رحم را به جا آورند، اگرچه راهشان به سوی همدیگر یک سال فاصله داشته باشد؛ زیرا صله رحم از دین است.»[5]

یکی از افتخارات بزرگ برای انسان این است که شهید از دنیا برود و هر کس در طول زندگانی خویش یک بار می­تواند شهید شود و حال آنکه ثواب شخصی که صله رحم را به جا می­آورد علاوه بر اجر صد شهید، ثوابهای دیگری نیز شامل حال او می­شود. پیامبر اکرم(ص) می­فرمایند:

«هرکس به سوی خویشاوندانش با جان و مالش قدم بردارد تا صله رحم را به جا آورد، خداوند عزوجل به وی اجر صد شهید عطا می­کند و برای هر قدمی که بر می­دارد خداوند چهل هزار حسنه می­نویسد و چهل هزار گناه از وی پاک می­کند و چهل هزار درجه بالا می­برد و گویا خداوند را در حال صبر، صد سال عبادت کرده که عبادتش پذیرفته شده است.»[6]

این تفکر که صله رحم حتماً باید با غذا همراه باشد -اگر نباشد آبروریزی است- کاملا اشتباه است. دین مقدس اسلام دایره صله رحم را خیلی وسیع­تر و ساده­تر از اینها به ما بیان کرده است. مخصوصاً امروزه که با یک تلفن کردن یا فرستادن پیامک از حال همدیگر می­توانیم آگاه شویم.

امام صادق(ع) می­فرمایند:

«همانا صله رحم و نیکی کردن، حساب را آسان ساخته، از گناه نگاه می­دارد. پس صله رحم کرده، به برادرانتان نیکی کنید، اگرچه به سلامی نیکو و جواب سلام دادن باشد.»[7]

در جایی دیگر می­فرمایند: «صله رحم کن، اگر جه با شربت آبی باشد.»[8]

این روایت شریف، ساده برگزار کردن صله رحم را به ما سفارش می­کند. چراکه هر چه دید و بازدیدها ساده­تر و بدون تشریفات باشد همان اندازه میهمانی­ها بیشتر می­شود و صفا و صمیمیت را به ارمغان می­آورد.

1 . زیاد شدن عمر انسان: یکی از فواید دنیوی صله رحم این است که خداوند به خاطر این کار، عمر انسان را زیاد می­کند و دچار مرگ ناگهانی نمی­شود. از محمد عبیدالله روایت شده که حضرت رضا(ع) می­فرمایند: «مردی از عمرش 3 سال مانده بود. وی صله رحم می­کند و خداوند آن را به سی سال تبدیل می­کند، که خداوند هرچه خواهد می­کند.»[9]

2 . دفع بلا و زیاد شدن دارایی: اگر بخواهیم از بلاهای فردی و اجتماعی در امان باشیم و در تیررس انواع بلاها قرار نگیریم یکی از بهترین راهها همان صله رحم است. حضرت امام باقر(ع) می­فرمایند: «صله رحم اعمال را پاک، اموال را بسیار، بلاها را بر طرف می­کند و حساب را آسان کرده و اجل را عقب می­اندازد.»[10]

3 . نیکویی اخلاق و پاکی جان: صله رحم باعث از بین رفتن کینه­ها می­گردد. چرا که از نزدیک همدیگر را می­بینیم و حس می­کنیم و با هم رابطه برقرار می­کنیم و این ارتباط، رفتارمان را نیکو جلوه می­دهد و در سخن گفتن هاست که گره­های سوءظن و کینه باز می­شود و جایش را صفا و صمیمیت پر می­کند. حضرت امام صادق(ع) می­فرمایند:

«صله رحم اخلاق را نیکو، دست را بخشنده، جان را پاکیزه، روزی را افزون کرده و اجل را عقب می­اندازد.»[11]

4 . مرگ نیکو و راحتی حساب: اگر انسان بخواهد با نیکویی و خوبی از دنیا برود یکی از راههایش صله رحم است. چراکه صله رحم انسان را از انواع بد مردن و دچار شدن به انواع بیماریهای خطرناک و مرگ ناگهانی نجات می­دهد و باعث می­شود تا انسان در آخرت هم حسابش راحت باشد.

امام صادق(ع) می­فرمایند: «صله رحم، حساب رسی را در قیامت آسان می­کند و انسان را از بد مردن باز می­دارد.»[12]

1. سلام دادن: اولین و مهمترین آداب دید و بازدید، سلام دادن است. چرا که سلام یکی از نامهای خداوند متعال است و با سلام کردن رحمت الهی نازل می­شود.

حضرت رسول اکرم(ص) می­فرمایند:

هرگاه به هم برخوردید با سلام کردن و دست دادن دیدار کنید و چون جدا شدید، با آمرزش خواهی از هم جدا شوید.[13]

2. دست دادن: دین مقدس اسلام سفارش کرده است وقتی که همدیگر را ملاقات می کنید دست بدهید زیرا تاریکی کینه را از بین می­برد و باعث آمرزش گناهان می­شود. حضرت رسول اکرم(ص) می­فرمایند:

«با یکدیگر دست دهید؛ زیرا دست دادن کینه و کدورت را از بین می­برد.»[14]

لازم بذکر است که دست دادن با کسانی که محرم هستند سفارش شده و در دید و بازدیدها و مهمانی­ها با کسانی که نامحرم هستند نباید دست داد هرچند که از خویشاوندان باشند. چرا که مورد نهی شارع مقدس قرار گرفته است.

3. معانقه: معانقه غیر از روبوسی است و شارع مقدس ما را به این موضوع سفارش کرده است. امام باقر(ع) می­فرمایند:

«هر مؤمنی برای دیدن برادر خود برود خداوند برای هرگامی که بر می­دارد یک ثواب می­نویسد و یک گناه از او پاک می­شود و یک درجه بالا برده می­شود و چون در خانه اش را بکوبد، درهای آسمان به رویش گشوده گردد و چون باهم دست دهند و معانقه کنند (یکدیگر را در آغوش بگیرند) خدا رویش را به آنها کند.»[15]

بنای اسلام بر اساس مهر و محبت است. لذا شارع مقدس به ما این اجازه را نداده که با خویشاوندان خود قطع رابطه کنیم هر چند آنها با ما سنگین رفتار کنند.

عبدالله سنان می­گوید به حضرت صادق(ع) عرض کردم: من پسر عمویی دارم که هرچه با او می پیوندم، از من می­برد. تصمیم گرفته­ام که اگر بار دیگر از من ببرد من هم از او ببرم. آیا شما اجازه می­فرمایید؟ حضرت فرمودند: اگر تو با او بپیوندی و او از تو ببرد، خداوند با هر دو شما خواهد پیوست ولی اگر تو از او ببری و او از تو ببرد، خداوند از هر دوی شما خواهد برید.[16]

پیامدهای قطع رابطه

1. لعنت پیامبر(ص): شقاوت از این بیشتر که پیامبر مهربانی ها کسی را لعن کند و کسی که مورد لعن پیامبر واقع شود قطعاً از رحمت الهی بی­نصیب خواهد ماند. رسول اکرم(ص) می­فرمایند:

«ملعون است، ملعون است کسی که قطع رحم کند»[17]

2.  خشم خداوند: «فردی محضر پیامبر اکرم(ص) آمد و پرسید: مبغوض­ترین عملها نزد خداوند کدام است؟ حضرت فرمود: مشرک بودن به خداوند. آن مرد پرسید: بعد از آن کدام عمل است؟ حضرت جواب دادند: کسی که با خویشاوندن خویش قطع رابطه کند...»[18]

این روایت هشدار بزرگی است برای کسانی که با خویشاوندانش قطع رابطه کردند.

3. احساس نکردن بوی بهشت: هرکس قطع رحم کند علاوه بر آنکه داخل بهشت نمی­شود، حتی بویش را نیز احساس نمی­کند و این یکی از بزرگترین خطرهاست که انسان را تهدید می­کند.

امام صادق(ع) می­فرمایند:

«خداوند بهشت را آفرید، آنگاه آن را پاکیزه کرد و بویش را معطر کرد و همانا بوی بهشت از فاصله دو هزار سال به مشام می رسد و کسی عاق والدین و قاطع رحم باشد، بوی بهشت را احساس نمی­کند».[19]

---