نداشتن تفكر نقادانه مهمترين مشكل جامعه دانشگاهي كشور

نداشتن تفكر نقادانه مهمترين مشكل جامعه دانشگاهي كشور است خبرگزاري فارس: وزير سابق بهداشت گفت: نداشتن تفكر نقادي مهمترين مشكل جامعه دانشگاهي كشور است ما بيشتر مصرف كننده تفكرات سكولار و اومانيستي غربي هستند، در حوزه اخلاق نيز فقط در حوزه اخلاق فردي حرف هايي براي گرفتن داريم و از نظر اصول اخلاقي سياستمداران كه تصميم آنها در حوزه يك شهر، كشور يا جهان موثر است دستمان خالي است. به گزارش خبرنگار بهداشت و درمان فارس، كامران باقري لنكراني در مراسم اختتاميه سومين كنگره اخلاق پزشكي كه سوم تا پنجم اسفند در مركز همايش هاي بين المللي كيش برگزار شد، افزود: چشم انداز ايران در سال 1404 در برنامه 20 ساله كشور مشخص شده است اما فقط در برخي از حوزه هاي اين برنامه كار عملي جدي و مناسبي انجام شده است و در برخي از حوزه هاي آن هنوز كارعملياتي مناسبي انجام نشده است. وي ادامه داد: رسيدن به اهداف اين برنامه كه نوعي آينده نگاري است نياز به نگاه عالمانه دارد تا بتوانيم كنش هاي لازم براي تحقق اين برنامه را به موقع انجام دهيم و گر نه آينده مي آيد و ما فقط در مقابل حوادث آن بايد منفعلانه واكنش نشان دهيم و نمي توانيم به اهداف برنامه مصوب برسيم. باقري لنكراني گفت: ما متأسفانه از داشته هاي علمي خود مانند اصول فقه اسلامي در حوزه هاي مختلف از جمله حوزه پزشكي به خوبي استفاده نكرده ايم و بيشتر پيرو باورهاي وارداتي غربي كه مبتني بر سكولاريسم و اومانيسم هستند بوده ايم و در حالي كه هر روز براي زندگي و مرگ بيمارانمان تصميم مي گيريم از اصول ارزش هاي الهي و اسلامي كمتر استفاده كرده ايم. وي افزود: يكي از مهمترين انتقادهايي كه به جامعه دانشگاهي ما وارد است اين است كه تفكر نقادانه ندارند و بيشتر توليدات فكري غربي را يادمي گيريم و به آن عمل مي كنيم بدون اينكه به اصول و پايه هاي اصلي اين علوم توجه و فكر كنيم. وزير سابق بهداشت ادامه داد: در حوزه اخلاق نيز فقط به اصول اخلاق فردي توجه داريم و مسائل مهمتري مانند اخلاق حاكمان و سياستگذاراني كه تصميم آنها در يك محدوده بزرگ مثل يك شهر، كشور يا حتي جهان تأثير گذار است از نظر توليد مفاهيم علمي و اخلاقي دستمان خالي است و حرف چنداني براي گفتن نداريم. وي گفت: ممكن است برخي از پزشكان و حاكمان انسانهاي والا مقام، اخلاق مدار و ايثارگري باشند اما در عالم واقع همه اهل فضيلت و گذشت نيستند و اينكه تصور كنيم همه سياستگذاران و تصميم گيران بر اساس اصول اخلاقي كار مي كنند نگاهي ايده آليستي و نشدني است.