جنبش دانشجويی نيويورك

---

پس از دوره طولانی مواجهه با افزایش شهریه دانشگاه‌های دولتی که زمانی کاملا رایگان بود، دانشجویان
دانشگاه نیویورک دوباره با افزایش شهریه 1500 دلاری در پاییز سال 2011 روبه‌رو شده بودند.

در این میان دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه نیویورک و استادیاران نیز در عین حال که پوشش بیمه‌ای مناسب برای مراقبت‌های بهداشتی نداشتند، باید در کلاس‌های پرجمعیت و شلوغ دانشگاه نیز حضور می‌یافتند. دفتر فارغ‌التحصیلان دانشگاه نیویورک به محل اصلی سازماندهی مراحل اولیه جنبش دانشجویان سراسر شهر تبدیل شد.


بسیاری از دانشجویانی که حالا خود به استادیاران دانشگاه تبدیل شده بودند، از طریق مجمع کارکنان حرفه‌ای دانشگاه نیویورک قادر به بسیج نیروهای دانشجویی شدند.

دانشجویان همچنین در کالج هانتر، باروخ، کالج سیتی و دانشکده بروکلین اعتصاب‌ها و جلسات سخنرانی و مباحثه برگزار کردند. در این مرحله جنبش حتی به کالج مدگاراورز که دانشجویان فعال کمی نیز در آن بودند کشیده شد. سازمان‌دهندگان جنبش دانشجویی به صراحت اعلام می‌کردند برای اقدامات خود از جنبش دانشجویان آزادیخواه دانشگاه نیویورک در زمان افزایش شهریه‌ها در دهه 90 و همچنین جنبش تسخیر سال 1969 کالج شهر توسط سیاه‌پوستان و پورتوریکویی‌ها که منجر به تصویب «سیاست پذیرش باز» در دانشگاه نیویورک و رفع تبعیض‌نژادی از سیستم دانشگاه شد، الهام گرفته‌اند. از طرف دانشجویان دانشگاه‌ها و کالج‌های خصوصی هم کمک‌هایی برای برنامه‌ریزی حرکات در روز اقدام صورت گرفته بود.