تأثیر مراتب علمی در بازنشستگی اساتید و سن بازنشستگی اساتید در زمان اصلاحات

---

رئیس مرکزهیات های امنا و هیات های ممیزه مرکزی وزارت علوم با اشاره به روند بازنشستگی اساتید گفت: در آیین نامه بازنشستگی اعضای هیأت علمی برای ایجاد انگیزه در میان اساتید مراتب و درجه علمی در بازنشستگی اساتید تأثیر گذار شد.

پرتال دانشگاهی به نقل از دکتر مهدی ایرانمنش در گفتگو با خبرنگار مهر، درباره روند بازنشستگی اساتید دانشگاه‌ها گفت: بازنشستگی براساس قانون استخدامی اعضای هیات علمی صورت می گیرد، تا قبل از سال 84، بازنشستگی براساس آیین نامه استخدامی دانشگاه تهران انجام می شد.

وی ادامه داد: در آیین نامه استخدامی دانشگاه تهران آمده بود که اعضای هیات علمی با 65 سال سن بازنشسته می شوند.

رئیس مرکز هیات های امنا و هیات های ممیزه مرکزی وزارت علوم با بیان اینکه در این آیین نامه به مراتب علمی توجه نشده بود، گفت: در این آیین نامه به مراتب علمی مربی، استادیار، دانشیار و استاد توجه نشده بود شاید علت این بود که آن موقع در هرم هیات علمی خیلی استادیار و یا دانشیار نداشتیم.

وی خاطرنشان کرد: بعد از سال 84 یعنی سال 85 وزارت علوم برای اینکه اعضای هیات علمی را تشویق کند که پویا شوند و همراه روند توسعه علمی حرکت کرده و رشد کنند، برای مربی و استادیار یک تفکیک قائل شد، برای مربی و استادیار بازنشستگی با شرط 65 سال سن و یا 30 سال خدمت را عنوان کرد.

وی افزود: هدف وزارت علوم این بود که اعضای هیات علمی را تشویق کند که اگر می خواهند بیشتر خدمت کنند، باید به مراتب علمی بالاتر دست یافته و خدمت کنند و با دستیابی به مراتب بالاتر علمی مشکلی برای ماندگاری نداشته باشند، از طرفی هم دانشگاه ها با هجمه ورود اعضای هیات علمی جدید و جوان روبرو بودند که فارغ التحصیل داخلی و خارجی بودند و باید جایگاهی هم برای ورود این اساتید جوان ایجاد می شد.

رئیس مرکزهیات های امنا و هیات های ممیزه مرکزی وزارت علوم تصریح کرد: با این دو هدف تفکیک انجام شد اما این گونه نبود که مربی و استادیار همان 65 سال و یا با 30 سال خدمت بازنشسته شود اگر دانشگاهی به مربی و استادیار نیاز داشت و فرد دیگری نبود که جایگزین وی شود و این مربی و استادیار دارای خدمات ارزنده بودند، دانشگاه می توانست برای حفظ این مربی و استادیار این مساله را در هیات امنای دانشگاه مطرح کرده و  مجوز وی سال به سال تا 35 سال تمدید کرده و از خدمات وی استفاده کند.

وی افزود: بنابراین در مجموع می توان گفت قبل از سال 84 بازنشستگی اساتید براساس  65 سال سن بود. پس از این سال برای بازنشستگی مراتب مختلف علمی مطرح شد و اکنون در  آیین نامه جدید سن بازنشستگی خیلی بالاتر رفته به طوریکه یک عضو هیات علمی با مرتبه استادی بدون درنظر گرفتن خدمت وی تا 70 سال می تواند خدمت کند و اگر استاد نمونه باشد می تواند تا  72 سال فعالیت کند و حتی با مجوز هیات امنا  یک استاد می تواند تا 75 سال خدمت کند.

وی افزود: براساس این آیین نامه جدید یک دانشیار تا 68 سال سن به صورت عادی بدون در نظرگرفتن این مساله که چند سال خدمت کرده می تواند تا 68 سال سن فعالیت کند و اگر استاد نمونه شود می تواند تا 70 سال هم فعالیت کند. 

ایرانمنش افزود: برای مربی و ا‌ستادیار قوانین مانند قبل است اگر دانشگاه بخواهد این فرد را حفظ کند می تواند در هیات امنا مطرح کرده و سال به سال تا 35 سال مجوز وی را تمدید کند.

وی در پاسخ به تعداد بازنشستگی اساتید گفت: با توجه به نسبت تعداد اساتید دانشگاه در آن زمان و بعد از آن بازنشستگی اساتید در دوران اصلاحات بیشتر بود.