زبان و ادبیات عرب
امام جعفر صادق (ع): «تعلّموا العربیه فانها كلام الله الذی یكلّم به خلقه»
زبان عربی زبان دین اسلام است و به‌عنوان یكی از زبان‌های غنی و پرجاذبه‌ی دنیا كه از تاریخی طولانی برخوردار است، قرن‌هاست كه با زبان فارسی عجین شده است، تا جایی كه درك ادبیات ما مستلزم یادگیری هرچه بیشتر زبان عربی است. در همین حال این رشته تحصیلی، کاملا میان رشته‌یی نیز هست بدین معنا که رشته‌های زبان و ادبیات فارسی، حقوق و الهیات در گرایش های مختلف آن با آن در ارتباط‌ند.
وجود ساختارهای بدیع و دل‌انگیز، فراوانی واژگان، تنوع در تعبیر و استواری در نظام زبانی از بارزترین ویژگی‌های این زبان است. زبان و ادبیات عرب، از دهه 40 به عنوان یك رشته مستقل در دانشگاه‌های ایران تدریس می‌شود و هر ساله چندین هزار نفر از دانشگاه‌های مختلف كشورمان در این رشته فارغ‌التحصیل می‌شوند. این رشته دارای گرایش‌هایی از جمله زبان و ادبیات و مترجمی است.
گفتنی است اولین شخصی كه به اصول و مقدمات علم صرف و نحو به‌عنوان پایه زبان و ادبیات عرب پرداخته، حضرت علی (ع) است كه شاگرد خود «ابی‌الاسود دئلی» را به تأسیس قواعد نحو راهبری فرموده و او نیز قواعد عربی را بنا نهاده است.
در ایران به خاطر مسلمان بودن و همچنین هم‌جواری با كشورهای عربی، از قدیم‌الایام این زبان را در كنار زبان فارسی آموزش می‌دادند. علاوه بر آن، وجود تعداد زیادی از واژه‌های عربی در زبان فارسی نیز بر نیاز به آموزش این زبان افزوده است. از خصایص زبان عربی می‌توان به «اعراب» یا همان تركیب كردن و «مناسبه الحروف المعانی» و همچنین «الاشتقاق» اشاره كرد كه خصلت اخیر از بارزترین مظاهر زبان عربی است كه باعث تولید لغات بسیاری در این زبان می‌شود.
