تکلیف دانشجویان فعال پس از فارغ التحصیلی چیست؟
دانش و تجربه‌هایی که دانشجویان با آزمون و خطا و هزینه‌کردن وقت و استفاده از ظرفیتی که دانشگاه در اختیار آنها قرار داده است، در اوقات فراغت خود و در عرصه فرهنگی در دانشگاه کسب می‌کنند، اندوخته ارزشمندی است که می‌تواند پس از فارغ‌التحصیلی به شکل بهینه مورد استفاده قرار گرفته و مثمرثمر واقع شود.
به گزارش ایسنا، دانشجویی که مدیرمسئول یک نشریه دانشجویی موفق است یا دانشجویی که مسئولیت کانون علمی و فرهنگی رشته خود را بر عهده داشته و در مسئولیت خود در دوران دانشجویی خوش درخشیده است، می‌تواند این تجربه‌ها را به خوبی در اختیار سایر دانشجویان قرار دهد و چنین دانشجویی پس از ورود به جامعه نیز با توجه به زمینه فعالیت، به خوبی توان خود را در عرصه‌های مرتبط اجتماعی به منصه ظهور برساند.
ولی آنچه حائز اهمیت است، کوتاه بودن دوران دانشجویی و محدود بودن چارچوب فعالیت، و از سویی دیگر عدم وجود عرصه لازم برای فعالیت فارغ‌التحصیلان دانشگاهی در حوزه‌های فرهنگی در عرصه کلان اجتماعی است که معمولا به دلیل جوان بودن فارغ‌التحصیلان، برنامه‌ریزان با احتیاط این قشر را به کار می‌گیرند و ترجیح می‌دهند از نظرات پیشکسوتان در این عرصه بهره ببرند.
شاید مسئولان فرهنگی ترجیح می‌دهند مشاوران و پرسنل خود را از بین افرادی که حداقل چند سال پس از دوران دانشجویی فعالیت داشته‌اند انتخاب کنند و یا همان هفت‌خوان «چندین سال سابقه کار مفید» که این روزها به گوش همه آشنا است را سرلوحه انتخاب تیم فعالیتی خود قرار می‌دهند.
