ادبیات، زبان و رسم‌الخط همواره با یکدیگر مرتبط هستند و ادبیات رایج هر ملتی نشان‌دهنده فرهنگ و در واقع شناسنامه آن ملت است و معتقدیم خط و زبان و عنصر اساسی فرهنگ هستند و اگر زبان اولین عامل پیشرفت و دست‌آورد بشر در بقای جوامع باشد، قطعاً خط دومین عامل است و بر اساس دیدگاه جامعهشناسان زبان منحصر به فردترین ویژگی انسان برای ارتباط است.
وی افزود: اگر انسان نتواند ارتباط برقرار کند، نمیتواند به حیات اجتماعی خود ادامه دهد. بر اساس تحقیقات انجام شده زبان شامل الگوهای صوتی، نوشتاری، ثبت تصاویر و ادبیات عامیانه است.
این مدرس دانشگاه خاطرنشان کرد: زبان ارتباط نمادین فرهنگ است. خط و زبان با گذشته و تاریخ یک ملت و حفظ هویت تاریخی آن ارتباط دارد و میتوان گفت یکی از حرکات دولتهای استعماری، القا کردن عقب‌ماندگی بر مبنای سنتگرایی است. در واقع خط و زبان سنتی را عامل عقب‌ماندگی اعلام کرده‌اند.
وی اظهار کرد: مقام معظم رهبری به دفعات این موضوع را بیان کرده و از آن به عنوان شبیخون فرهنگی و سلطه فرهنگی یاد کرده‌اند، لذا میتوان گفت فرهنگ مهمتر از سیاست و اقتصاد است.
شیوخی تصریح کرد: بیتوجهی و سطحیگری جامعه علمی و فرهنگی به موضوع ادبیات و فرهنگ سبب شده است هماکنون با یک ادبیات سطحی مواجه شویم و در همین راستا انشا نوشتن و مطالعه در جامعه ما رنگ باخته است و معلمان و اساتید به مطالب کلیشهای اینترنت روی آوردهاند.
وی ادامه داد: معلمان فرصت مطالعه را از دست دادهاند و دانش‌آموزان هم به انشا و مطالعه مکتوب بیاعتنا شدهاند که دلیل آن عدم خلاقیت و نوآوری در کتب درسی است و نوشتههای تکراری سبب شده هم معلمان و هم دانش‌آموزان را خسته کرده است.
وی یادآور شد: متاسفانه زمان مطالعه فدای مشکلات روزمره شده است و دانش‌آموزان توان نوشتن یک متن ساده را هم ندارند، چرا که درس انشا بیاهمیت تلقی می‌شود و نشان می‌دهد در مدارس روند آموزشی برخی نوشتههای بیروح انشاء و مطالعه را به حاشیه رانده است.
این مدرس دانشگاه عنوان کرد: معتقدیم نوشتهها و کتب درسی و غیردرسی در گرایشها موثر است و خواندن و نوشتن سبب مرتفع شدن مشکلات می‌شود، لذا کسانی که کتب مرتبط با انشا را مینویسند بهتر است کسانی باشند که زبان مخاطب را میفهمند تا سبب شود مفاهیم خوب درک شده و منتقل شود.
وی با تاکید تاثیر رسانه بر درس انشا تصریح کرد: ارتباط رسانه در ترویج خط و زبان مفید است و رسانه در توسعه فرهنگ مطالعه بی‌تاثیر نیست، لذا اگر بتوان رسانه را در خدمت توسعه مطالعه مطلوب بکار برد آسیبهای جبرانناپذیر آن بر فرهنگ مطالعه و نوشتن کاهش می‌یابد.
