حاملگی و تاثیر آن بر میل و رفتار جنسی

به طور معمول زوج ها طی بارداری تغییراتی را در روابط میان فردی خود تجربه می‌كنند كه یكی از آنها روابط جنسی است. این روابط در حاملگی می‌تواند تحت تاثیر عواملی قرار بگیرد:

از جمله عملكرد جنسی زوج ها پیش از بارداری و همچنین مفهوم روابط زناشویی در نظر زوجین، وضعیت سلامت جسمی‌ و روانی و عوارض دوران بارداری،‌ باورها و ویژگی‌های فرهنگی زوج ها، نحوه برخورد آنها با تغییرات فیزیكی زنان طی حاملگی و میزان ترس از صدمه به جنین در بارداری محدودیت هایی برای روابط زناشویی وجود دارد كه عبارتند از :

* سابقه سقط جنین یا تهدید به سقط یا زایمان زودرس

* سابقه انقباضات خود به خودی رحمی

* خون ریزی و یا پارگی زودرس پرده دور جنین

* نارسایی دهانه رحم

*همچنین تعداد زایمان های متعدد

* چهار تا شش هفته آخر بارداری

* سابقه فشارخون حاملگی و...

با وجود موارد بالا، اگر حاملگی طبیعی باشد و پزشك یا ماما مانعی برای زوج ها عنوان نكند روابط زناشویی بلامانع است و در سه ماهه سوم با نظر پزشكی كه حاملگی را پیگیری می‌كند نیز می‌تواند ادامه یابد. هر چند در حاملگی به خصوص ماه های آخر باید وضعیت مناسبی در نظر گرفته شود كه به شكم زن حامله فشاری وارد نیاید. شاید بعضی خانم ها در حین بارداری به خصوص سه ماهه اول با كاهش میل جنسی رو به رو شوند كه در برخی متون این مساله را به خستگی و تهوع ناشی از مراحل اولیه جنین و جفت نسبت می‌دهند. در برخی از خانم ها این مساله درست به عكس اتفاق می‌افتد و منجر به افزایش تمایلات جنسی زن در سه ماهه اول می‌شود. به طور كلی اگر منعی برای رابطه زناشویی در بارداری نیست تعامل و تماس لازم است،‌ تا خانم ها در دوران بارداری با آرامش فكری و روانی خود، فرزند شادتری به دنیا بیاورند و پس از زایمان نیز زودتر به زندگی زناشویی خود بازگردند. پس از تولد فرزند نیز عموما 4 تا 6 هفته طول می‌كشد تا مادران بتوانند به زندگی عادی بازگردند.

منبع: هفته نامه سلامت
گردآوری: مجله اینترنتی ایران مطلب