سخن گفتن با انگشتان

پروفسور «استفن هاوکینگ» به «ای ال اس» یا «اسکلروز آمیوتروفیک جانبی» مبتلاست. او تقریباً از فلج کامل رنج می برد، اما ماهیچه های او به میزان حداقلی قدرت دارند تا او را قادر سازند یک دکمه را با دست راست خود بفشارد. یک صفحه کامپیوتری روبه روی او قرار دارد که مجموعه ای از گزینه ها را نمایش می دهد و او به کمک این گزینه ها می تواند ویلچر، درهای خانه و لوازم منزلش را کنترل کند.

هنگامی که یک مکان نمای متحرک، گزینه های مختلف روی صفحه را نمایش می دهند، او می تواند با فشار دادن یک دکمه، شمایل مورد نظر خود را انتخاب کند.علاوه بر این «هاوکینگ» به روش مشابهی سخن می گوید. صفحه نمایشگر، فهرستی از حروف الفبا را نمایش می دهد و یک مکان نمای متحرک نیز از روی آنها رد می شود. او دکمه را در زمان نمایش حرف مورد نظر فشار می دهد. زمانی که او یک جمله کامل را ساخت، می تواند متن مورد نظر را به ترکیب کننده صوتی تعبیه شده در ویلچرش بفرستد. توانایی «هاوکینگ» در حرکت دادن یک انگشت دست راست، او را از بسیاری از مبتلایان به فلج که به هیچ وجه قادر نیستند به وسیله سیستم های کنترلی با دیگران ارتباط برقرار کنند، متمایز می سازد.

● از زبان «استفن هاوکینگ»

«من به وسیله یک سیستم کامپیوتری با دیگران ارتباط برقرار می کنم. من همواره از کامپیوترهای سازگار با «آی بی ام» در ویلچرم استفاده کرده ام. این کامپیوترها به وسیله باتری هایی که زیر چرخ های صندلی چرخدار من قرار دارند، کار می کنند هرچند یک باتری داخلی هم در موارد ضروری، کامپیوتر را به مدت یک ساعت روشن نگه می دارد. صفحه نمایش تا بازوی صندلی چرخدار بالا می آید و من می توانم آن را ببینم. سیستم های جدیدتر به گونه ای طراحی شده اند که کل کامپیوتر را در یک جعبه روی این بازو قرار می دهند. سیستم های اصلی این کامپیوتر توسط «دیوید میسون» از موسسه ارتباطات سازوار دانشگاه کمبریج برای من طراحی شده اند. این شرکت انواع گوناگونی از محصولات را برای کمک به افرادی که دچار مشکلات ارتباطی هستند، طراحی و تولید می کند. مهندسان شرکت «اینتل» به تازگی یک کامپیوتر جدید با پردازنده پنتیوم II برای من طراحی کرده اند که از آن استفاده می کنم. من در این کامپیوتر، از نرم افزاری به نام Equalizer استفاده می کنم که توسط شرکتی به نام Words Plus Inc نوشته شده است. یک مکان نما در قسمت بالای صفحه نمایش کامپیوتر حرکت می کند.

من می توانم آن را به کمک دکمه ای که در دست خود می گیرم، متوقف کنم. این دکمه تنها راه ارتباطی من با کامپیوتر است. به این ترتیب می توانم کلمات را که در قسمت پایین صفحه نمایش درج می شوند، انتخاب کنم. وقتی ساختن یک جمله را به پایان می رسانم، آن را به یک ترکیب کننده صدا ارسال می کنم. من از ترکیب کننده صدای مجزایی که توسط Speech+ ساخته شده، استفاده می کنم. این شاید بهترین ترکیب کننده ای باشد که تا به حال دیده ام، هرچند برخی معتقدند صدایی با لهجه اسکاندیناوی، اسکاتلندی یا امریکایی تولید می کند.

من همچنین می توانم از ویندوز ۹۸ به وسیله رابط کاربری ساخته شده توسط Words Plus به نام EZ Keys استفاده کنم. من می توانم موشواره را از طریق یک فرآیند کاملاً هوشمندانه و به وسیله جعبه کوچکی که روی صفحه نمایشگر قرار دارد به کار بگیرم. همین طور می توانم با استفاده از منوهایی همانند منوهای نرم افزار Equalizer بنویسم. همین طور می توانم آنچه نوشته ام را بر روی دیسک ذخیره کنم. مقالات خود را با استفاده از یک نرم افزار واژه پرداز به نام TEX می نویسم. من می توانم معادلات ریاضی را به صورت کلمات بنویسم، و نرم افزار آنها را به عبارات ریاضی تبدیل و به شکل مناسب روی کاغذ چاپ کنم. همین طور می توانم سخنرانی کنم. متن سخنرانی را پیشتر آماده، و آن را بر روی دیسک ذخیره می کنم. جمله به جمله، آن را به ترکیب کننده صدا ارسال می کنم. بسیار خوب کار می کند و من می توانم قبل از ارائه عمومی سخنرانی ام، آن را یک بار امتحان و مرتب کنم.»

● بدون ویلچر در فضا

«استفن هاوکینگ» بخش عمده سال های عمر خود را روی ویلچر گذرانده است. با وجود اینکه این فیزیکدان و نویسنده بی نظیر، یکی از هوشمندترین مغزهای عصر حاضر است، اما بیش از ۴۰ سال از عمر ۶۸ ساله خود را روی ویلچر نشسته و این نتیجه ابتلای او به «ای ال اس» است. او تنها می تواند با حرکات ابروی خود، صحبت های اطرافیانش را تایید کند و با پایین آوردن لب هایش، جواب «نه» بدهد.

اما این نابغه فیزیک و اخترفیزیک، این فرصت را داشت تا در آوریل سال ۲۰۰۷ برای دقایقی از واقعیت گریزناپذیر و تلخ زندگی ابدی بر روی ویلچر رهایی یابد و بی وزنی فضایی شبیه سازی شده را تجربه کند. در این ماه، شرکت Zero Gravity Corp. که به وسیله هواپیماهایی ویژه پروازهای بی وزن بر فراز آسمان امریکا را برای علاقه مندان شبیه سازی می کند، او را میهمان یکی از پروازهای خود کرد. در این پرواز، «استفن هاوکینگ» از ویلچرش جدا شده و در محفظه ای مخصوص قرار گرفت و به مدت ۲۵ ثانیه، بی وزنی بر فراز اقیانوس اطلس را تجربه کرد.

شرکت Zero Gravity Corp. بیش از ۲۷۰۰ نفر را از ماه های پایانی سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۷ بر فراز آسمان فلوریدا به پرواز درآورد و اخیراً نیز پروازهای ویژه ای برای لاس وگاس ترتیب داد. شرکت امریکایی برای هر پرواز از مسافران خود ۳ هزار و ۷۵۰ دلار دریافت می کند، اما استاد کهنه کار دانشگاه کمبریج، این شانس را داشت تا پرواز بر فراز اقیانوس اطلس و بی وزنی شبیه سازی شده را به صورت رایگان تجربه کند.

فضای داخلی محفظه مخصوص به شکلی هموار می شود تا از بی وزنی مسافران اطمینان حاصل شود. در این محفظه همین طور دوربینی وجود دارد که لحظات شگفت انگیز بی وزنی مسافران را ثبت می کند. در پرواز «هاوکینگ»، خدمه هواپیما صبر کردند تا پس از رسیدن به ارتفاع لازم، او را از ویلچرش جدا کنند و پشت در مقابل کابین قرار دهند تا نخستین «شیرجه» را تجربه کند. او پس از این پرواز بسیار شگفت زده بود و می گفت: «من در تمام طول عمرم دوست داشتم در فضا پرواز کنم. برای شخصی مثل من که ماهیچه هایش به خوبی کار نمی کند، این یک سعادت است که بی وزن باشم.»