مشورت و نظر خواهی از دیگران یکی از عوامل مهم و مسایل حیاتی در تصمیم گیری، و ارزنده ترین دستورهای شریعت جهت سلامت جامعه و نیل به اهداف والای انسانی

خنده (الضحک) در لغت باز شدن و شادابى چهره و ظاهر شدن دندانها از سرور و شادى روح است.[1]اگر بى صدا باشد تبسم است؛ اگر صدايش از دور

دوستي در لغت به معناي «خيرخواهي، رفاقت و ياري رساندن مي‌باشد و مقابلش خصومت و دشمني است»[1] و در اصطلاح نيز به همين معني است. زندگي اجتماعي جزء طبيعت

يکی از واژگان كليدی قرآن و دستورات خداوند متعال در قرآن کریم، که در اشکال و قالب های گوناگون[1] برای بندگان بيان شده است، تقوا می­باشد. اين سفارش در

اضطراب در لغت به معنای زیاد این طرف و آن طرف در زمین راه رفتن است و از "الضّرب فی الأرض" گرفته شده است[1]‏ که در حقیقت نشان از

نقد و انتقاد در لغت به معنی ارزیابی، بررسی، شناسایی نمودن، زیر و رو کردن، عیب­ها را نمایاندن و پنهان­ها را رو کردن است.[1] نقد؛ یافتن و نشان

رضا در لغت به معناي خشنودي[1] و ضد سخط[2] است و به معناي اختيار كردن[3] نيز آمده است و اصل اين ماده به موافقت ميل آدمي به آنچه با

شماتت در لغت عبارت است از شاد شدن از گرفتارى دیگران یا كسى كه با شماتت­کننده دشمنى مى‏كند.[1] معنای اصطلاحی شماتت نیز به مانند بسیاری از واژگان علم

زبان خوب، زباني است كه جز به ذكر خدا، شكر نعمت هاي او، راهنمايي مردم و... سخن ديگري نگويد و زبان بد، زباني است كه جز به بدي و بيهوده

این کلمه در اصل (وحد) است و دارای دو استعمال می‌باشد؛ یکی آنکه، اسم استعمال می‌شود به معنی یکی و بکنفر است و استعمال دوم اینکه وصف باشد یعنی

شبهات، جمع شبهه، (اسم مصدر از اشتباه[1])، به معنی شک و تردید[2]، پوشیدگی کار[3] و همانند بودن دو چیز است به­گونه­ای که تشخیص را مشکل یا غیر ممکن کند[4]

اعتدال از ریشة عدل، به معنی میانه­گیری مابین دو حالت یک چیز از نظر کمی و کیفی و تناسب برقرار کردن میان آن دو است. چنانکه به روزها و

سرزنش که در زبان عربی از آن به ملامت، تعییر، عذل و مذمت تعبیر می­شود در لغت به معنای بدگویی از کسی یا چیزی[1] و یا گفتن بدی­های کسی

حسن ظن در لغت به معنای "گمان نیک و خوش بینی"؛ در مقابل سوء ظن به معنای "بد گمانی و بد بینی" می‌­­­­­­­­­­­­­باشد. در تعریف اصطلاحی "نیک انگاری درباره

واژه بداخلاقي در لغت به معناي «تندخويي و بدخويي»[1] مي‌باشد و در اصطلاح اخلاق جمع خُلُق عبارت است از «يك سلسله ملكات نفساني كه در وجود انسان  شکل گرفته